Αποτελεί νομοτέλεια, πως εφόσον δε διαθέτεις αποτελεσματικά ιατρικά μέσα για την αντιμετώπιση μιας ασθένειας-εμβόλιο, αντιικά φάρμακα-και εφόσον παράλληλα επιτρέπεις στους πολίτες-που φτάσαμε αλήθεια;-να επανέρχονται στην κανονικότητά τους, έστω και με περιορισμούς, η ασθένεια αυτή θα μεταδίδεται μεταξύ του πληθυσμού, ακόμη και να μη χαλαρώνει η επαγρύπνησή αυτού.

Που και αυτό το τελευταίο βέβαια είναι νομοτελειακό και χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.

Επί της ουσίας και σε τέτοιες καταστάσεις, ο μόνος τρόπος για να μην ”έχεις” νεκρούς ή έστω όχι πολλούς εξ’αυτών, είναι να διατηρείς μόνιμα τον πληθυσμό σε καραντίνα ή να τον θέτεις περιοδικά σε αυτήν.

Κάτι άλλωστε που είναι και το καίριο και καταστροφικό της όλης αυτής στάσης και υποταγής μας.

Πως αντί να επιλέγουμε να ζούμε με τον κινεζοιό και τις αρνητικές συνέπειες αυτού, επιλέγουμε ή δεχόμαστε να μη ζούμε χάριν του κινεζοιού.

Που όμως εν τέλει αναιρεί τον όποιο σκοπό και νόημα της κοινωνίας και της ύπαρξης μας.

Φτάνει πια με την παλαβομάρα.

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να ακυρωθεί.