Ας μιλήσουμε για τους νέους αριστοκράτες και μονοπωλητές των ηθών.

Εσύ!

Εσύ ανήθικε ρατσιστή, σεξιστή και παν-ιστή!

Εσύ κακόμοιρε και δυστυχή καρπαζοεισπράκτορα του δικαιωματισμού, της κλιματοπληξίας και της πολυπολιτισμικότητας!

Σκέφτηκες ποτέ, πόσο εύκολη και ωφέλιμη είναι για τους τους ηθικούς σου επικυρίαρχους, η προώθηση και επικρότηση των πάσης φύσεως κοινωνικών αγώνων και κινημάτων, που δυναστεύουν τη συνείδηση και τη ζωή σου ολόκληρη;

Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να είσαι υπέρμαχος της πολυπολιτισμικότητας, όταν η μόνη σου εμπειρία από άλλες πολιτισμικές συμπεριφορές είναι εκείνες τις οποίες πλήρωσες να βιώσεις σε τροπικούς τουριστικούς παραδείσους;

Ξέρεις πόσο εύκολα λες μπράβο στο Μεγάλο Περίπατο, όταν έχεις την άνεση να εργάζεσαι δίπλα ή και μέσα στο σπίτι σου ή όταν βλέπεις το άστυ από το προάστιο σου ως μεγάλο ζωολογικό κήπο;

Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να υπερασπίζεσαι κλιματόπληκτα αφηγήματα και να ασπάζεσαι χιλιαστικές περιβαλλοντολογικές δοξασίες, όταν ο λογαριασμός σου της Δ.Ε.Η., ισούται με το ωρομίσθιο σου;

Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να δηλώνεις πως μόνο οι μαύρες ζωές μετρούν, όταν δεδομένα και νομοτελειακά οι ζωές των πάντων αξίζουν λιγότερο από τη δική σου;

Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να συμφωνείς με τη χαλαρή και περιορισμένη αστυνόμευση, όταν ζεις σε αστικό φρούριο με στρατιές ιδιωτικών και όχι μόνο φυλάκων, αποστειρωμένο από παραβατικά στοιχεία και προλετάριους;

Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να υπερθεματίζεις τα ανοιχτά σύνορα και την ελεύθερη μετανάστευση, όταν μπορείς και μεταφέρεις τα εκατομμύρια σου οπουδήποτε στον Κόσμο και όταν έχεις εγγυημένο το διορισμό και την αποκατάστασή σου σε κάποια ευρωπαϊκή ή διεθνιστική γραφειοκρατία και Μ.Κ.Ο.;

Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να δηλώνεις αντιρατσιστής και υπέρμαχος του πολυφυλετισμού, όταν ζεις σε ακραία μονοφυλετική συνοικία και κοινότητα και η αντίληψή σου ως προς τι άλλες φυλές περιορίζεται στο μεγάλο υποτιθέμενα αφρικανικό φαλλό;

Ξέρεις πόσο εύκολα κηρύττεις στους άλλους την εθελούσια καραντίνα, όταν τα εισοδήματα σου τρέχουν περισσότερο από εσένα ή όταν πληρώνεσαι για να κάθεσαι και να ηθικολογείς στους υπόλοιπους;

Ξέρεις πόσο εύκολα επικροτείς το φιλελεύθερο σωφρονισμό και τις ποινές-τουρισμό, όταν έχεις πλουτίσει φοροδιαφεύγοντας και καταχρώμενος δημόσιο χρήμα και ενδίδεις παράλληλα σε κάθε εκφυλισμένη ασωτία;

Ξέρεις πόσο εύκολα ηθικολογείς στους άλλους περί μειονοτήτων και δικαιωμάτων αυτών, όταν επιδιώκεις την ασυλία για το δικό σου σεξισμό, ρατσιτσμό και -ισμό πάσης φύσεως;

Ξέρεις τέλος, πόσο όμορφο φαντάζει να σε λατρεύει η πλέμπα για την ηθική σου ανωτερότητα και όχι μόνο να σε ζηλεύει για τον πλουτισμό και την ευμάρεια σου;

Ναι, είναι η νέα ηθικολογική αριστοκρατία, ηλίθιε.

Και όπως κάθε αριστοκρατία στην Ιστορία, έτσι κι εκείνη θέλει να νομίζεις πως είσαι ανήθικος αγροίκος και κολίγος.

Δείξε της λοιπόν και εσύ, πόσο άξεστος αρνητής της ”ηθικής” της είσαι.

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να ακυρωθεί.

Ας μιλήσουμε περί των επερχόμενων αμερικανικών προεδρικών εκλογών.

Δε χωρά αμφιβολία αγαπητοί φίλοι, πως οι δημοσκοπήσεις αποτελούν σημαντικότατη ένδειξη των διαθέσεων της κοινής γνώμης και κρίσιμο εργαλείο κάθε προεκλογικής εκστρατείας κάθε κόμματος, που επί της ουσίας εκκινεί από την επομένη των περασμένων εκλογών.

Παρά δε, τις επιμέρους σημαντικές αποκλίσεις ιδιαίτερα μονομερών και μεροληπτικών μετρήσεων, που χαρακτηρίζουν τους ιδιαίτερα πολωμένους πολιτικά καιρούς μας, οι δημοσκοπήσεις-τουλάχιστον υπό συγκεντρωτική μορφή-προσεγγίζουν σταθερά και διαχρονικά την εκάστοτε λαϊκή ετυμηγορία· κάτι, που προφανώς ισχύει και για τις Η.Π.Α..

«Μα Πάρι», θα με ρωτήσετε, «πιστεύεις ειλικρινά τους αριθμούς που εμφανίζουν ως προς τη διαφορά Τραμπ-Μπάιντεν, τα αμερικάνικα μέσα και οι δημοσκοπικές εταιρείες;»

Δυστυχώς ή ευτυχώς ναι.

Και εγώ, καθόλου δε χαίρομαι για τις διαφορές 6, 8 και 10 μονάδων που αυτές αποτυπώνουν, ως προς τη δημοφιλία των δύο υποψηφίων. Καταλαβαίνω όμως, πως αυτές προκύπτουν απολύτως λογικά, βάσει των δημογραφικών και πολιτικών συνθηκών των Η.Π.Α. και πως καθόλου δεν αντανακλούν το τελικό αποτέλεσμα και ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από την εκλογή στην Προεδρία της Υπερδύναμης.

Καταρχάς πρέπει να νοήσουμε, πως ο εκλογικό σύστημα για την αμερικανική προεδρία, δεν είναι αναλογικό, αλλά πλειοψηφικό και εκλεκτορικό.

Νικητής δηλαδή στις προεδρικές εκλογές στην εκάστοτε Πολιτεία, αναδεικνύεται εκείνος που συγκεντρώνει απλά περισσότερες ψήφους από τον αντίπαλο του και κατά συνέπεια τους εκλέκτορες που αναλογούν στη συγκεκριμένη πολιτεία και νικητής συνολικά στην Ομοσπονδία, εκείνος που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο αριθμό εκλεκτόρων.

Με απλά λόγια, η απόλυτη αριθμητική υπεροχή ως προς τις ψήφους, καμία απολύτως διαφορά δεν ποιεί, εφόσον αυτή εκφράζεται σε ολίγες πολυάνθρωπες Πολιτείες, όπως της Νέας Υόρκης και της Καλιφόρνιας.

Όταν λοιπόν βλέπουμε τόσο μεγάλες διαφορές σε δημοσκοπήσεις στις Η.Π.Α., πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη, πως αυτές περιλαμβάνουν και υπαρκτές αριθμητικές πλειοψηφίες σε δημοκρατικά ελεγχόμενες πολιτείες, που όμως δεν καθορίζουν το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών.

Κατά δεύτερον, δεν πρέπει ποτέ να πέφτουμε στην παγίδα να λαμβάνουμε ως αξιόπιστη εικόνα, το αποτέλεσμα μιας και μόνο δημοσκόπησης, καθ’ότι αυτή μπορεί κάλλιστα-και ιδίως στην περίπτωση τηλεοπτικών σταθμών-να γίνεται σε επιλεγμένο και στοχευμένο πολιτικά κοινό. Μπορεί δηλαδή-και συμβαίνει συχνά-αυτή να λαμβάνει χώρα σε περιοχή γνωστή ως προς την κομματική της κατανομή και νομιμοφροσύνη.

Προκειμένου να έχουμε όσο το δυνατό πιο αντικειμενική αντίληψη ως προς τη διαφορά δημοφιλίας των δύο υποψηφίων, είναι απαραίτητο να παρακολουθούμε τον εθνικό μέσο όρο των δημοσκοπήσεων, που και αυτός ακόμη φαντάζει μονομερής, εξαιτίας της σαφέστατης και εκφρασμένης σε ακραίο βαθμό μεροληψίας εις βάρος του Ντόναλντ Τραμπ, των περισσότερων δημοσκοπικών εταιρειών και μέσων παραπληροφόρησης στις Η.Π.Α., εκκινώντας από τις τραγικές πραγματικά προβλέψεις εκλογής της Χίλαρι Κλίντον το 2016.

Έχοντας λοιπόν ως σημείο αναφοράς τον εθνικό μέσο όρο, βλέπουμε πως ο Πρόεδρος Τραμπ κινείται στο 42-43%, μόλις 3-4 μονάδες από το ποσοστό που του έδωσε τη νίκη στις προηγούμενες εκλογές και μάλιστα, μετά από 5 μήνες ατελείωτων χτυπημάτων στην εσωτερική γαλήνη των Η.Π.Α. και φυσικά την Προεδρία του, από την απώλεια 120.000 Αμερικανικών λόγω του κινέζικου ιού και την οικονομική κατάρρευση λόγω του τελευταίου, ως και τις μαζικές ταραχές με αφορμή το θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, που αν μην τι άλλο, θα ανέμενε κανείς, πως θα έριχναν τις πιθανότητες επανεκλογής του στα Τάρταρα.

Κατά τρίτον και ίσως σημαντικότερα, η προεκλογική εκστρατεία μόλις τώρα πραγματικά εκκινεί υπό πραγματικούς και συνηθισμένους πολιτικούς όρους.

Μόλις το περασμένο Σάββατο έλαβε χώρα η πρώτη προεκλογική συγκέντρωση και μόλις χθες ανακοινώθηκε η συμφωνία των δύο πλευρών για τηλεοπτικά ντιμπέιτ. Δραστηριότητες, που σαφέστατα ευνοούν τον τωρινό Πρόεδρο, λόγω του φοβερά ανώτερου ενθουσιασμού της βάσης του και της προφανούς νοητικής ανισορροπίας του αντιπάλου του και οι οποίες ήταν και εκείνες που του έδωσαν τη νίκη στις προηγούμενες εκλογές, όπου κατάφερε να συντρίψει επί προσωπικού και να ξεπεράσει κατά πολύ σε ενεργητικότητα και προβολή, τη σαφώς πιο δημοφιλή και πιο ”ζωντανή” από το Τζο Μπάιντεν, Χίλαρι Κλίντον.

Καταστάσεις και πραγματικότητες, που εξηγούν παρεμπιπτόντως και τη συστηματική προσπάθεια μηδενισμού των συνήθων προεκλογικών διαδικασιών από πλευράς Δημοκρατικών, με τη δικαιολογία του κινέζικου ιού και παρά την υποκριτικότατη ανοχή τους σε συστηματικές ταραχές και δημόσιους συγχρωτισμούς, με μοναδικούς κατά τα φαινόμενα στόχους, το πλιάτσικο και την αποδόμηση του Προέδρου.

Μην απελπίζεστε λοιπόν με τους αριθμούς, πόσο μάλλον όταν αυτοί τίθενται εκτός του πραγματικού πολιτικού πλαισίου.

Αναλογιστείτε δε καλύτερα, πόσο θα βαρύνει εν τέλει στην υποψηφιότητα Μπάιντεν, η υποστήριξη στις παναμερικανικές ταραχές, η μη καταδίκη της πολιτικής βίας και των πλιατσικολόγων και κυριότερα ο εμμονικός και πολιτικά σκόπιμος περιορισμός των Αμερικανών πολιτών στις ”μπλε” Πολιτείες της χώρας.

Πιστέψτε.

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να ακυρωθεί.