Δεν κατανοώ ειλικρινά την τόση χολή για το ανώτερο μυστήριο της εκκλησίας μας, το επιτελούμενο επί δύο χιλιάδες συναπτά έτη.

Ακόμη και να υπάρχει ο κίνδυνος μετάδοσης επιδημικών ασθενειών ή τουλάχιστον σε βαθμό ανώτερο από άλλες δραστηριότητες-που εγώ τουλάχιστον όσο ζω δεν έχω υπόψη ανάλογη κατάσταση και συνέπειες-δεν είναι θεμιτό και λογικό κάποιος να παραβλέπει αυτό το ρίσκο για την τέλεση των θρησκευτικών του καθηκόντων, για την πίστη του σε κάποια ανώτερη δύναμη;
Είναι δυνατόν δηλαδή ένας ορθόδοξος Χριστιανός που θαρρεί πως κοινωνεί πνευματικό σώμα και αίμα Χριστού, να φοβάται πως αυτό μπορεί θα οδηγήσει στο θάνατο του; Αυτό δε θα ακύρωνε την πίστη του, τη διαμετρικά αντίθετη από τη υλιστική;

Και αν ο φόβος και η κριτική κάποιων επικεντρώνεται στην υποτιθέμενη μεταδοτικότητα προς άλλους μη πιστούς ή μη μετέχοντες στο μυστήριο, γιατί δε ρίχνουν την ίδια χολή για τις ατελείωτες δημόσιες δραστηριότητες, τις άκρως επικίνδυνες για τη μετάδοση ασθενειών και τις πολύ πιο ευτελείς ως προς το περιεχόμενο τους σε σχέση με θρησκευτικές πρακτικές;

Γιατί δηλαδή δε χλευάζουν ανάλογα και ατελείωτα πχ τα καρναβάλια, τα ξέφρενα πάρτι σε νυχτερινά μαγαζιά ή τα ταξίδια αναψυχής με κλειστά μεταφορικά μέσα εν μέσω επιδημίας;

Εν τέλει κάθε κριτική πρέπει να γίνεται με μέτρο, καθώς εύκολα καταντά και εμφανίζεται ως δογματισμός και ξεκάθαρο μίσος.

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να ακυρωθεί.