Ας μιλήσουμε για τον Άγιο της Ελλάδας Έρντι.

Ο Έρντι τρελάθηκε και πάτησε τη σκανδάλη.
Όχι ίσως ακόμη ολοκληρωμένα και ευθέως, αλλά δόλια,
κεκαλυμμένα και ποταπά, σύμφωνα με τις υαινώδεις
παραδόσεις της φυλής και του έθνους του.

Βάλλοντας δηλαδή τα ελληνικά σύνορα με ορδές λαθρομεταναστών
και γενικότερα ανθρώπων αγνώστων κινήτρων και ταυτότητας, που φυσικά καθόλου αθωότεροι από το τουρκικό κράτος δεν είναι, όντες κατά συρροή εισβολείς χωρών προς οικονομικό όφελος, ενδεδυμένοι το μανδύα του κατατρεγμένου ήρωα κάθε δικαιωματικού παραμυθιού που κερδίζει
τα όσκαρ φαντασιοπληξίας και πολιτικής ορθότητας στη Δύση.

Μια κίνηση που προφανέστατα παραβιάζει το ανύπαρκτο πνεύμα καλής
γειτονίας και τις ίδιες τις χρυσοφόρες για αυτήν συνθήκες που έχει υπογράψει η Τουρκία με την Ε.Ε. και που σαφέστατα στοχεύει κυρίαρχα τη χώρα μας, ούσα ουσιαστικά η κλειστή δομή της Ευρώπης και τελευταίος σταθμός λογικά των περισσότερων δυνητικών εισβολέων.

Θα ρωτήσετε και δίκαια προφανώς, μα τι έχει να κερδίσει ο Ένρτι από
την ασύμμετρη αυτή επίθεση με ανθρώπινα πυρομαχικά; Σε τι ελπίζει;

Μπορεί να θέλει να προκαλέσει φαντασιακά το διεθνή οίκτο για τη χώρα του, λόγω των εκατομμυρίων επενδυτών που φιλοξενεί, κατά πληρωμή της Ε.Ε. και ως αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό της, ίδιας της τυχοδιωκτικής πολιτικής του.

Μπορεί να θέλει να εκβιάσει την Ε.Ε. για παραπάνω χρήματα ή καλύτερα
να δώσει περαιτέρω αφορμές και δικαιολογίες στην ξεκάθαρη σύμμαχο της Τουρκίας Γερμανία, να ξοδέψει ακόμη περισσότερα χρήματα Γερμανών φορολογουμένων στα τουρκικά τυχοδιωκτικά σχέδια.

Μπορεί να θέλει να αδειάσει χώρο σε τουρκικούς καταυλισμούς και κοινότητες, για τα εκατομμύρια Σουνιτών και Τουρκομάνων Σύρων συμμάχων του, που σαφέστατα αναμένουν μια τουλάχιστον αρνητική μεταχείριση από τη συριακή κυβέρνηση και μετά από 8 χρόνια εμφύλιας καταστροφής και αλληλοσφαγής.

Μπορεί να θέλει να εκτονώσει την τουρκική κοινωνία και οικονομία από το βάρος της συντήρησης και κυρίως παραμονής εκατομμυρίων τριτοκοσμοκών, με πολιτισμικό επίπεδο κατώτερο ακόμη και από εκείνο των Τούρκων.

Μπορεί να θέλει δημιουργήσει περαιτέρω αίσθημα περικύκλωσης στο ξενόφοβο και ιδίως δυτικόφοβο λαό του, ώστε να δικαιολογήσει ακόμη περισσότερο το αφήγημα δυτικής ανατροπής και υπόθαλψης προδοσίας.

Μπορεί να θέλει να αποδυναμώσει με την πολιορκία των συνόρων μας το ελληνικό στράτευμα , προς μετέπειτα τουρκική επίθεση σε κατάλληλη χρονική στιγμή και έχοντας πλήθος ευκαιριών για προβοκάτσια.

Μπορεί ακόμη και να θέλει να εξασφαλίσει τα νώτα της χώρας του από επίθεση της Ελλάδος ή άλλης δύναμης, δια της παρουσίας δεκάδων χιλιάδων άμαχων στα δυτικά της σύνορα και τώρα ειδικά που βρίσκεται πλήρως μπλεγμένη και αιμορραγούσα στο μέτωπο της βόρειας Συρίας.

Μπορεί απλά εν τέλει να υποτίμησε ακραία τις αντιστάσεις του ελληνικού κράτους και της καταρρέουσας κατά τα φαινόμενα κυβέρνησης από την πολιτική ανυπακοή στη Λέσβο και τη Χίο και να εκκίνησε έτσι έναν από τους συνηθισμένους πλέον τυχοδιωκτισμούς του, που τόσο απρόβλεπτο και επίφοβο τον έχουν καταστήσει στη διεθνή σκηνή.

Ότι και να ήθελε όμως εκείνος να επιτύχει, το μόνο προς το παρόν που κατάφερε πραγματικά να κάνει, ήταν να αφυπνίσει τον ελληνικό λαό ή καλύτερα να σπάσει το φίμωτρο της πολιτικής ορθότητας που επί μία δεκαετία δεν του επιτρέπει να εκδηλώσει την πλειοψηφική αντίδραση του
στην παράνομη μετανάστευση και ουσιαστικά την εθνολογική του αλλοίωση, λόγω του αποικισμού της χώρας με ορδές Ασιατών και Αφρικανών.

Ο Έρντι κατάφερε και λόγω του κινδύνου πλήρους κατάρρευσης του κράτους, να κινήσει μια ξεκάθαρα φιλοδικαιωματική και καθόλου αντιμεταναστευτική κυβέρνηση, προς την πολιτική των κλειστών συνόρων και της εθνικής αυτοσυντήρησης.

Ο Έρντι κατάφερε να αναγκάσει τα ελληνόφωνα προσφυγολατρικά μέσα να συνδέουν τις λέξεις καραμέλες πρόσφυγας και μετανάστης, με γενειοφόρους αλαχουακμπάρηδες, πετροβολούντες και πυρπολούντες Έλληνες αστυνομικούς και στρατιωτικούς.

Ο Έρτνι κατάφερε να συνδέσει στο μυαλό του μέσου νοήμονος Έλληνα, την απειλή κατά της εθνικής του κυριαρχίας και την τουρκική επιθετικ’οτητα με την έλευση λαθρομεταναστών.

Ο Έρντι κατάφερε εν τέλει να αποδείξει οριστικά στον ελληνικό λαό, πως είναι χρέος δικό του να προστατέψει τη χώρα του και να μην αναμένει την επιλεκτική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, την τόσο εξαρτημένη από τα συμφέροντα της τουρκόφιλης Γερμανίας.

Θα πρέπει να ευχόμαστε δε, η κατάσταση πολιορκίας των συνόρων μας να συνεχιστεί και να ενταθεί και παρά τον κίνδυνο εξάντλησης των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας, καθότι αυτό θα πακτώσει ακόμη περισσότερο τις παραπάνω αντιλήψεις.

Καταληκτικά ο Έρντι πρέπει να λογίζεται πλέον ως εθνικός σωτήρ και Άγιος της αφύπνισης του Έλληνα.

Ζήτω ο Στρατός.
Ζήτω η Αστυνομία.
Ζήτω η μία και αδιαίρετος Ελλάς.

Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να ακυρωθεί.