Ας μιλήσουμε για το γιατί πρέπει να ακυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών.

Σαφέστατα υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που, όντες ”άκαπνοι”, ”άμαχοι”, έως και αδιάφοροι ως προς το Σκοπιανό γενικότερα, αναρωτιούνται γιατί ακόμη και σήμερα, γίνεται τόσο ντόρος γύρω από ένα σύμφωνο, το οποίο αποτελεί πλέον νόμο του ελληνικού κράτους και βάση της συνύπαρξης του ελληνικού και σκοπιανού λαού και έχει δημιουργήσει ήδη πολιτικά τετελεσμένα στη διεθνή σκηνή-βλέπε την είσοδο των Σκοπιανών στη Βορειοατλαντική Συμμαχία και μάλιστα μετά βαΐων και κλάδων της ελληνικής πολιτείας…-.

Γιατί και καταρχάς αγαπητοί φίλοι, η Συμφωνία των Πρεσπών κανονικοποιεί και νομιμοποιεί ένα ιστορικό και πολιτισμικό ψέυδος.

Η Συμφωνία των Πρεσπών δηλαδή, κανονικοποιεί και νομιμοποιεί μία αδικία·  μία ανισορροπία στο Σύμπαν· μία ανισορροπία ειδικότερα στις σχέσεις των δύο λαών και κρατών, που δε μπορεί παρά να δηλητηριάζει μόνιμα την ύπαρξη και συνύπαρξη αυτών.

Οι Έλληνες μόνιμα θα νιώθουν αδικημένοι, λόγω της απώλειας ή έστω του διαμοιρασμού της εθνικής, ιστορικής και πολιτισμικής τους κληρονομιάς.

Οι Έλληνες μόνιμα θα νιώθουν μνησικακία απέναντι στους Σκοπιανούς, τους οποίους και δικαίως, θα θεωρούν κυρίαρχα υπεύθυνους για την αδικία αυτή.

Οι Έλληνες ή καλύτερα οι ελληνόψυχοι, μόνιμα θα επιδιώκουν την ανατροπή της κατάστασης αυτής και συγκεκριμένα της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Οι ίδιοι οι Σκοπιανοί, μόνιμα θα νιώθουν μνησικακία έναντι των Ελλήνων, οι οποίοι αν και επίσημα έχουν αναγνωρίσει τη ψευδή εθνική τους ταυτότητα, ανεπίσημα συνεχίζουν να τη χλευάζουν και την αμφισβητούν.

Οι Σκοπιανοί τέλος, καλλιεργώντας όλο και περισσότερο τη νόμιμη πλέον, αλλά ψευδή μακεδονική τους ταυτότητα, θα δέχονται συνεχόμενα και αυξανόμενα τον περίγελο της μορφωμένης υφηλίου και ανάλογα θα αυξάνει το μίσος και ο θυμός τους απέναντι σε όλους.

Από την άλλη, η Συμφωνία των Πρεσπών σαφέστατα μειώνει τη νομιμοφροσύνη, μέρους τουλάχιστον του ελληνικού πληθυσμού, απέναντι στην κυρίαρχη ελληνική πολιτεία και το ελληνικό κράτος.

Μπορεί όλοι Έλληνες ή έστω οι Ελληνόψυχοι, να νιώθουν την αδικία, που συνιστά η παραχώρηση ή διαμοιρασμός της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς της Μακεδονίας.

Επί της ουσίας όμως, οι Σκοπιανοί δεν ονομάζονται Έλληνες, ούτε Αθηναίοι, αλλά Μακεδόνες. Εμείς δηλαδή οι Μακεδόνες, είμαστε κυρίαρχα εκείνοι, που νιώθουν την απώλεια της ιστορικής μας κληρονομιάς, του ίδιου τοπωνυμίου και της ονομασίας μας. Και αυτό, όπως είναι λογικό, σαφώς αυξάνει τη δυσφορία, τη μνησικακία και το αίσθημα εγκατάλειψης, μερίδας έστω του λαού της Μακεδονίας, έναντι και από το λεγόμενο Κράτος των Αθηνών· με ότι συνέπεις αυτό θα έχει για τη συνεχόμενη ενότητα του ελληνικού κράτους και λαού.

Εν τέλει όμως και σημαντικότερα από όλα, η Συμφωνία των Πρεσπών δημιουργεί τις προϋποθέσεις ψευδομακεδονικού αποσχιστικού κινήματος εντός της χώρας μας.

Η ελληνική πολιτεία δηλαδή, με την εμμονή της στη συνεχόμενη τήρηση και αναγνώριση της Συμφωνία των Πρεσπών, πυροβολεί η ίδια τα πόδια της, καθώς αναγνωρίζοντας την ύπαρξη και συνεπώς τη διδασκαλία της ”μακεδονικής” γλώσσας εντός των ελληνικών συνόρων, νομοτελειακά θα γιγαντώσει τα όποια φιλοσκοπιανά αισθήματα στη Μακεδονία, τα οποία σίγουρα κάποια στιγμή στο μέλλον, θα εκδηλωθούν-αν δεν εκδηλώνονται ήδη-υπό τη μορφή αιτήματος αυτονόμησης ή και ανεξαρτητοποίησης της περιοχής από την Ελλάδα.

Μα, θα μου πείτε, Πάρι και ποια είναι η λύση; Να παραβούμε το Διεθνές Δίκαιο και να δράσουμε μονομερώς;

Καταρχάς αγαπητοί φίλοι, εγώ είμαι της αντίληψης, πως το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο έχει τόση ισχύ και επιβολή, όση επιλέγουν να του δώσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις του Κόσμου. Βλέποντας δε το παράδειγμα της γείτονας μας, που κυριολεκτικά εισβάλλει συγχρόνως σε τρεις χώρες και παρ’όλα αυτά, δεν έχει υποστεί την παραμικρή διεθνη καταδίκη ή κύρωση, αντιλαμβάνομαι και υποθέτω, πως αναλόγως η Ελλάς και για την μονομερή καταγγελία μιας ονοματολογικής συνθήκης με τα Σκόπια, δε θα υποστεί πυρηνικό βομβαρδισμό, νατοϊκή εισβολή, ούτε και εμπάργκο μέχρις λιμού.

Αυτό βέβαια, δε σημαίνει πως αρνούμαι και δε σέβομαι το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. Καταλαβαίνω και εγώ, πως η Πολιτεία έχει συνέχεια και πως και εμείς στο μέλλον, θα χρειαστούμε τις διατάξεις της διεθνούς νομοθεσίας.

Θα ήθελα λοιπόν η Ελλάς, αρχικά τουλάχιστον, να δράσει οργανωμένα και συντονισμένα, προς καταγραφή και προβολή στη Διεθνή Κοινότητα των παραβιάσεων της Συμφωνίας των Πρεσπών, από πλευράς Σκοπιανών.

Θα ήθελα εν συνεχεία, η Ελλάς να πιέσει τους γείτονες, να συνεργαστεί εν ανάγκη μαζί τους, προς αναθεώρηση έστω της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Και εφόσον όλες αυτές οι προσπάθειες αποτύχουν και όλες ελληνικές εκκλήσεις προς τη Διεθνή Κοινότητα δεν εισακουστούν, τόσο και μόνο τότε, θα συμφωνήσω και εγώ, πως είναι αναγκαίο η Ελλάς να καταγγείλει μονομερώς τη Συμφωνία των Πρεσπών και φυσικά να δεχθεί τις όποιες διπλωματικές επιπτώσεις· καθώς οι όποιες αυτές απώλειες, σαφέστατα είναι μικρότερης αξίας και σημασίας, από τα όσα αρνητικά αποτελέσματα της Συμφωνίας για τη χώρα μας, ανέλυσα παραπάνω.

Και δεν ποιεί καμία απολύτως διαφορά, αν τα Σκόπια έχουν ήδη επιτύχει να μπουν στο ΝΑΤΟ και αν θα καταφέρουν να μπουν ακόμη και στην ΕΕ· καθ’ότι, τα όποια κέρδη των γειτόνων μας, δεν μηδενίζουν τους όποιους κινδύνους ενέχει για τη χώρα μας, η συνεχόμενη αναγνώριση από αυτή ψευδούς μακεδονικής κρατικής οντότητας, εθνότητας και γλώσσας.

Για αυτούς λοιπόν τους λόγους, πρέπει να ακυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών.

Και θα ακυρωθεί.